sevimli mi sevimli bir yer molivos. taş evleri, daracık yokuşları, çarşısı, limanı,meyhanesi derken gece de oranın en popüler mekanı olan konga'ya haşin baskılar sonucu ben de gittim. merdivenlerden deniz hizasına indiğinizde sazlıklarla çevrili tipik bir balıkçı kasabası diskosu aslında. ortadaki barı çevresinde toplanmış gençliği ile hayli sıcakkanlı ve mütevazı bir yer. yine de turkiye'den alışmışız deniz kenarında bir mekana gelince ''ulan bizi burda düdüklerler, içilen içkinin hesabı yok çünkü'' diye düşünmeden edemiyorsun. biraz pop, biraz yunan, biraz tekno derken finalde ac/dc ve ucundan red hot chili peppers'la o ana kadar kendilerini clubber zanneden tiki gençlik bile kafaları sallayıp avizelere vurmaya başladı. rock n roll boyle bir şey işte. gecenin sonlarında tanıştırıldığım bir çiftle gereksiz bir müzik muhabbetinin içine girdik. kız yunanlı, çocuk ise london'lu imiş. benim bas çaldığımı ögrenince kendisinin de davul çaldığını söyledi. kız duman grubunu cok beğendiğini söyledi. ben de ''tarkan var bir de'' dedim. şaka lan şaka der miyim? içimden geçti ama evet. ''tanıyorum onları arkadaşlarım'' deyip havamı attım, çok etkili oldu. london'lu elemana rock müzikle haşır neşir olduğumu sorusu üzerine itiraf ettim. ajan jaz davulu çalıyormuş, rock kolaymış çünkü. ağzıyla bir klasik hard rock ritm yapıp, elleriyle de air drum çalarak ''rock hep böyle'' dedi. ben de ağzımla bir swing atıp ''jaz da hep böyle'' dedim. korkunç ingilizceme korkunç surat mimiklerimi de ekleyip, ellerimi iki yana açıp, ''aha burası rock öbür taraf da jazz'' deyince cocuk uzadı gitti. kız bile gerilmiş olacak ki ''bana haklısın saçmaladı o'' dedi. ben de yavaştan kabuğuma çekileyim derken kızın sanırım hayat hikayesini dinledim. ''oh yeah, cool, yapma ya!'' nidaları arasında kızın dedikleri bitince, ''nice to meet you malaka'' dedim. kız bozuldu sanırım. malaka galiba her yerde söylenmiyor. neyse. jaz da iyi, rock da. ama jazz daha zor. rock kolay. malaka.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder