dün dikkatimi çeken sosyal medyada atatürk ile ilgili çoğu arkadaşımın hiç bir paylaşımda bulunmamasıydı. ne var bunda diyeceksiniz? bu kadar hassas olunacak pek bir şey görmeyeceksiniz belki. ben öyle düşünmüyorum ve hatta düşünemiyorum işte. moral olarak çöküntü yaşadığımız ve bu yüzden neye saldıracağımızı şaşırdığımız şu günlerde birlik ve beraberliğimizi kaybetmememiz gerekiyor. bize bıraktığı devrimlerin ve bilgilerin ışığında olduğumuzu belirtmenin nesi yanlış? bir insana duyulan vefa, minnet, saygı ve sevginin neresi, hangi ara kim tarafından putlaştırılma addedildi? ilkokullarda bağıra çağıra duygulanarak okuduğumuz andımızı hangimiz silah zoruyla söyledi? azınlıklar dahil kimse bundan bir rahatsızlık duymazken, hepimiz güle oynaya şu ülkede yaşamanın tadını çıkarırken, kimin kafasına taş düştü de ne mutsuz ve hazımsız bir millet olup çıktık? ne zaman atatürk fotosu paylaşanın, sevgisini ve bağlılığını ifade edenin kendi arkadaşları tarafından bile azarlanabildiği bir ruh haline girdik? sağdan soldan edinilen saçma sapan bilgilerle ezmeye çalıştığınız bu büyük insanın, dönemin bütün zorluklarına rağmen ülkeyi bugünkü konumuna getirmesindeki en büyük payını nasıl unuttunuz? demogojik siyasi söylemlerin kurbanısınız. tarihini inkar eden sahtekarsınız. en azılı teroristin kendi aşağılık liderine duyduğu saygıyı kendi liderinize duymayacak kadar vefasızsınız.
yazıklar olsun.
